Ik ben Marjolein Koot (1973) en opgegroeid in het westen. Als kind heb ik mijn ouders al verteld dat ik later in het bos zou gaan wonen en sinds 1992 woon ik daar dan ook. Nuja... niet letterlijk, maar wel heel dichtbij in het oosten van het land.  Ik woon met mijn vriend en twee poezen in Oosterbeek waar we samen een atelier aan huis hebben.

Als kind had ik moeite met een boek lezen en droomde ik veel liever weg en maakte ik tekeningen of figuurtjes van klei. Nog steeds pak ik niet vrijwillig een boek (al zou ik het willen), maar des te meer kijk ik naar plaatjes, beelden, hier kan ik uren in 'verdrinken'.

 

Mijn visuele werk wordt gekenmerkt door verfijnde structuren en details. Ik heb materiaal het liefste in mijn handen, voor mij is dit de echte wereld. Mijn werk komt langzaam maar gestaag tot stand, bijna boeddhistisch; repetitieve kleine handelingen die een ultiem doel dienen. Dit creëert een sereen beeld. Ik laat mij inspireren door de natuur en  dingen waar ik van hou: dieren, bomen, planten, onkruid, bloemen. Zo kan het skelet van een blad mijn volgende werk bepalen.

 

Poëzie is een belangrijk aspect voor mij. Mijn beelden ontstaan wanneer contrasten als licht - donker, zwart - wit, goed - kwaad worden uitgedrukt. Een liefde heb ik voor het werken met papier. Het fascinerende is dat eenvoudige lijnen wonderen gaan creëren!

 

Voor mijn visie mbt kunstonderwijs:

Een interview door Sophie Spheer

Voor de organisatie Kleinkunstig (waar ik regelmatig voor werk).

​

 

 

 

​